Przedstawiamy Państwu dekoracyjną poszewkę na poduszkę, wykonaną z owczej wełny. Poszewka została utkana na ręcznych poziomych krosnach tkackich techniką dwuosnowową. 
Jest to poszewka dwustronna, tzn. że na krosnach powstały dwie tkaniny, które następnie zostały ze sobą zszyte tworząc kieszeń na poduszkę. Dzięki temu, zależnie od nastroju, możemy cieszyć się różnymi obrazami :)
Autorką tej poszewki jest pani Ludgarda. Jej prace to prawdziwa obfitość wzorów i kształtów.  Znajdziemy tu jelonki, kurki, kotki, lisy, zające, kwiaty, drzewa, choinki, a wszystko poprzeplatane szlaczkami, większymi i drobniejszymi ozdobnikami. Prace pani Ludgardy są bogate i pełne. Ciekawostką jest to, że pomysły na wzory wszystkich pań tkaczek, z którymi mamy zaszczyt pracować powstają nie na papierze, ale w głowie, właśnie podczas tkania!
 Poszewka została z jednej strony wykończona frędzlami. Zamknięciem są warkocze wyplecione z włóczki. Pai Ludgarda używa nieco grubszej wełny owczej, więc jej poszewki są lekko szorstkie w dotyku. 
Wyrób pięknie prezentuje się zarówno we wnętrzach klasycznych jak i nowoczesnych. Stanowi niebanalny, przykuwający wzrok akcent w jednolitych kolorystycznie pomieszczeniach. 
Autor i wykonawca: Ludgarda Sieńko
Przybliżone wymiary:  45x45 cm
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostepnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...