Przedstawiamy Państwu torebkę damską, której przednią stronę pokrywa w całości tkanina dwuosnowowa  - fragment tkanej makatki (na ręcznych krosnach poziomych).
Torebka zapinana na zamek, z paskiem, dającym możliwość regulacji długości.
Środek wyściełany został pierwszogatunkowym, wytrzymałym, odpornym na przetarcia materiałem w kolorze brązu.
Wewnątrz torebki znajduje się pojemna kieszonka zamykana na zamek.
Dodatki przy paskach - ze skóry naturalnej.
Torebkę można prać ręcznie, lub czyścić chemicznie bez obawy o uszkodzenie.
Użycie trwałych, mocnych tkanin dobrej jakości dają gwarancję długiego użytkowania.
Całość została uszyta ręcznie. Bardzo starannie wykonana.
Mała torebka w dwóch kolorach: zielonym i ecru, pomieści kobiece skarby.
Przednią stronę torebki w całości pokrywa fragment tkaniny dwuosnowowej, przedstawiający regularny wzór kwiatowy. Tył torebki to zielona jodełka w jednym odcieniu.
Torba wygodna, zgrabna, na co dzień. Świetnie pasuje zarówno do spodni jak i do sukienki.
Autor tkaniny dwuosnowowej: Karolina Radulska
Materiał: tkanina, tkanina dwuosnowowa, tkanina wewnętrzna, elementy wykończeniowe
Wymiary: szerokość ok. 28 cm
                    wysokość ok. 24 cm
Własność wzoru: Metiisto
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostepnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...