Przedstawiamy Państwu dużą torbę damską w odcieniu szarości, połączoną z tkaniną dwuosnowową - fragment tkanej makatki (na krosnach ręcznych poziomych).
Środek wyściełany został mocnym materiałem w zbliżonym, odpowiednim kolorze. 
Wewnątrz torby wszyto dwie kieszenie. Jedną - większą, zapinaną na zamek, drugą - mniejszą, otwartą.
Torba posiada wygodne uchwyty do noszenia w ręce lub na ramieniu. Uchwyty zestawione zostały z dwóch współgrających kolorów.
Zapięcie na zatrzask. Dno zostało usztywnione dodatkową wkładką, dającą torbie stabilność.
Torbę można prać ręcznie, bez obawy o uszkodzenie.
Użycie trwałych, mocnych tkanin dobrej jakości dają gwarancję długiego użytkowania.
Całość została uszyta ręcznie. Bardzo starannie wykonana.
Torba jest pojemna, duża. 
Została uszyta z materiału w kolorze jasnej szarości, o drobnym przeplocie, który stanowi tło dla makatki  w odcieniach: ecru, jasnej szarości i szaro-brązowym. 
Kompozycją zastosowaną przez autorkę tkaniny jest regularny wzór kwiatowy. 
Stonowane barwy sprzyjają gustom ceniącym mniej krzykliwe, pastelowe tony.
Autor tkaniny dwuosnowowej: Karolina Radulska
Materiał: tkanina, tkanina dwuosnowowa, tkanina wewnętrzna, elementy wykończeniowe
Wymiary: wysokość ok. 36 cm
                    szerokość ok. 44 cm
wysokość z uchwytami ok. 63 cm
Własność wzoru: Metiisto
 
TKACTWO DWUOSNOWOWE
Na poziomych krosnach powstaje tkanina płócienna zwana dwuosnowową lub podwójną. Warsztat osnuwa się dwiema osnowami w kontrastowych kolorach, a do tkania używa się dwóch wątków w kolorach osnowy. Listewką zwaną "prątkiem" tkaczka przesuwa nitki dolnej  osnowy ku górze , a górnej  - ku dołowi i spaja je wątkiem w tym samym kolorze. Powstaje tkanina, w której lewa strona jest negatywem prawej. Tkaninę dwuosnowową można prezentować z dwóch stron. Tkactwo dwuosnowowe w tej chwili  w Polsce praktykuje się tylko w jednym rejonie. W północno-wschodniej części kraju leży gmina Janów, w której panie kultywują tą piękną, acz trudną  tradycję. Poza granicami kraju technika ta jest stosowana jeszcze we Włoszech, Hiszpanii, Meksyku i Peru, a przecież dawnymi czasy znano ją w wielu regionach  Europy, w Polsce dywany, kapy wykonywane zarówno przez zawodowych tkaczy jak i gospodynie, zdobiły stopnie ołtarzy wielu kościołów,  od święta okrywały łóżka, a wykonane z trudno dostępnej wełny stanowiły część wiana panny młodej.
Więcej...